Głównym przeznaczeniem telewizora, zwanego także odbiornikiem telewizyjnym jest przetwarzanie fal emitujących oraz ruchomy oraz dźwięk. Obraz takowy nadawany jest przez telewizję i składał będzie się z nieruchomych klatek, czyli pojedynczych obrazów, które wyświetlane są w bardzo dużej częstotliwości, około trzydziestu na sekundę. Będzie to powodowało, że dla ludzkiego oka obraz będzie wydawał się jak najbardziej płynny, gdyż nie zauważa ono szybkich przejść pomiędzy poszczególnymi klatkami. Telewizor w dzisiejszych gospodarstwach domowych jest jednym z najbardziej powszechnych sprzętów elektronicznych, oglądanie telewizji to także najpopularniejsze zajęcie milionów polaków oraz miliardów ludzi na całym świecie. Telewizja bowiem gwarantuje rozrywkę, możliwość nauki oraz przekazuje informacje ze świata i wiele, wiele innych tym właśnie podobnych. Telewizory od początku swojej historii przeszły dużą metamorfozę, cały czas powstają nowe technologie oraz nowe rodzaje telewizorów bazujące na innych zasadach działania. Z ich rozwojem polepsza się jakość obrazu, przekątna kineskopu, widoczna jest także miniaturyzacja, najnowsze z telewizorów, te pozbawione kineskopu osiągają grubość, która nie przekracza kilku centymetrów.

Kodowanie koloru

Telewizja u swojego początku była czarnobiała, czyli monochromatyczne, wprowadzenie koloru wymusiło więc stworzenie odpowiedniego systemu kodowania poszczególnych barw w sygnale oraz wprowadzenie odpowiednich telewizorów, które sygnał ten mogły odkodować. W efekcie powstały trzy takie systemy, które do dzisiaj są wykorzystywane, jest to mianowicie PAL, SECAM oraz NTSC. Różnią się one między innymi jakością, którą w oparciu o nie można uzyskać oraz poszczególnymi parametrami. Ze względu na miejsce opracowania systemów kodowaniu koloru system NTSC będzie używany tam gdzie telewizory używają trzydziestu klatek w przeciągu sekundy, a dwa pozostałe (europejskie) emitują dwadzieścia pięć klatek w przeciągu sekundy, większa jest natomiast liczba linii obrazu. Najczęstszym rozwiązaniem do uzyskiwani szerokiej gamy różnorakich kolorów i ich odpowiedniego mieszania jest system RGB (z angielskiego czerwony, zielony oraz niebieski). Obraz składał będzie się z bardzo dużej liczby pikseli, których kolory będą mogły być zmieniane niezależnie od siebie, co powoduje, że odwzorowanie kolorów jest dokładne i właściwe. Oczywiście w systemie tym nie ma możliwości mieszania wszystkich z odcieni oraz barw, dla ludzkiego oka będą to jednak tak drobne różnice, że ciężko je zauważyć, szczególnie w telewizorach nowoczesnych, które charakteryzują się jeszcze większą gamą kolorów oraz rozbudowanymi opcjami ich mieszania.

Transmisja obrazu

Telewizor będzie odbierał sygnały transmitowane w postaci analogowej, gdzie powstają kolejne linie. Elementy analizujące przesuwają się po ekranie wzdłuż tych właśnie linii, a wartość sygnału w danym momencie odpowiadała będzie jasności danego punktu w tejże właśnie chwili. W warunkach standardowych pasmo sygnału będzie wynosiło pomiędzy 5.5 a 6.5 Mhz, co daje prawie tysiąc różnorodnych punktów w danej linii. W celu uniknięcia silnego migotania oraz dzielony jest dodatkowo na tak zwane półobrazy, które następnie nadawane są w nałożeniu na siebie.

Rodzaje telewizorów

Rodzaje telewizorów będziemy rozróżniać w zależności od tego jakie wyświetlacze znajdują w nich zastosowanie. Do tych standardowych oraz tradycyjnych zaliczymy telewizory CRT – obraz w ich przypadku wyświetlany jest za pomocą kineskopu. Charakteryzować będzie je duża obudowa, waga oraz duży pobór energii elektrycznej, a oprócz tego także płynny obraz. Z nowszych telewizorów wyróżnimy odbiorniki LCD, czyli ciekłokrystaliczne, płaskie, ich wadą jest jednak ograniczony rozmiar ekranu. Są one jednak zdrowsze w porównaniu z monitorami CRT, gdyż nie będą emitowały szkodliwych dla ludzkiego organizmu promieniowania. Najnowsze rozwiązania to natomiast telewizory plazmowe oraz OLED, są one najdroższe, ich żywotność jest krótsza, jednak dają możliwość odbioru obrazu w najlepszej jakości.

Telewizory plazmowe

Wyświetlacze wykorzystujące plazmę oraz luminofor po raz pierwszy powstawały na jednym z amerykańskich uniwersytetów w stanie Illinois i miało to miejsce w latach sześćdziesiątych wieku dwudziestego. Były one produkowane na zlecenie jednej z firm komputerowy. Chociaż mało kto z nas zdaje sobie z tego sprawę monochromatyczne panele plazmowe cieszyły się bardzo dużą popularnością na przestrzeni lat siedemdziesiątych wieku dwudziestego ponieważ posiadały o wiele ostrzejszy obraz, a częstotliwość ich odświeżania byłą jednocześnie mniejsza. Moment, w którym ekrany plazmowe zaczynają podbijać rynek telewizorów nastaje jednak o wiele później, jest to przełom dwudziestego oraz dwudziestego pierwszego wieku. Było to związane bezpośrednio z wprowadzaniem telewizji wysokiej rozdzielczości oraz jakości. Telewizory plazmowe wygrały wtedy batalię z telewizorami LCD, przede wszystkim z powodu swoich żywszych kolorów, podwyższonemu kontrastowi oraz szerszemu kątowi widzenia. Tańsza i stale rozwijająca się technologia wyświetlaczy LCD spowodowała jednak, że do roku 2005 były one cały czas bardziej popularne. W ostatnich latach jednak telewizory plazmowe zaczynają stawiać się coraz tańsze co związane jest z redukcją kosztów ich produkcji, powoduje to, że pojawią się w coraz większej ilości gospodarstw domowych.

W przypadku telewizorów plazmowych wyróżnić możemy kilka podstawowych cech charakterystycznych, między innymi płaskie ekrany, duże rozmiary, najmniejsze z tychże telewizorów posiadają przekątną trzydziestu siedmiu cali. Oprócz tego zwiększony jest kąt widzenia, przy jednoczesnym zachowaniu jasności oraz czystości obrazu. Telewizory plazmowe cieszą się popularnością z powodu wysokiej jakości, dobrego kontrastu obrazu i realistycznemu oddawaniu barw. Oprócz tego posiadają one najlepsze z odwzorowań czerni wśród wszystkich ekranów.

Telewizory plazmowe pomimo wielu swoich pozytywnych stron oraz mocnych plusów posiadały będą także mniejsze oraz większe wady. Przede wszystkim są one o wiele cięższe i zużywają więcej energii niż telewizory, czy też ekrany LCD. Oprócz tego występują duże problemy techniczne przy budowie ekranów plazmowych mniejszych gabarytów, czyli poniżej trzydziestu cali. Same koszty produkcji są bardzo drogie, z tego powodu, że nie każde wypalanie luminoforu przy ich budowie jest skuteczne, obecnie około sześćdziesiąt procent produkowanych ekranów może trafić do klientów, wszystko musi być w idealnym stanie. Oprócz tego zauważono, że obszarach około dwóch tysięcy metrów powyżej poziomu morza telewizory plazmowe będą wydawały z siebie specyficzny rodzaj brzęczenia, gdzie efekt narasta z coraz to większymi wysokościami. Oprócz tego wyświetlanie obrazu o wysokim kontraście będzie wiązało się z pojawianiem się efektu tęczy – występować mogą zielone i wielokolorowe błyski w czasie szybkich przeskoków pomiędzy bielą oraz czernią. Telewizory plazmowe mimo wszystko jednak posiadają wiele więcej zalet niż wad, te drugie nie przysłaniają więc w pełni tychże pierwszych i odbiorniki te cieszą się bardzo dużą popularnością.